Ik ben blij dat gij in mijn team zit! April 10 2012

Dat klinkt natuurlijk heel bekend in de oren, dat zinnetje. "Het Eiland", niet? Daar doen de vintage postkaarten van het "Ministerie van Unieke Zaken" inderdaad aan denken. De onderschriften bij de bewerkte vintagefoto's hebben een hoog "In de Gloria"-gehalte. Soms ronduit hilarisch, soms bitterzoet, maar nooit gemeen! En zo hebben we het graag bij Philimonius! Een kaart is in de eerste plaats bedoeld om een leuke boodschap of wens te sturen naar een van je dierbaren.

Het is nogal wat ten tijde van vluchtige en snelle contacten zoals Facebook, Twitter, sms, ... nog eens een echte kaart durven sturen, want geloof het of niet: een echte kaart komt dubbel zo sterk aan. Je ruikt de drukinkt, je voelt het papier, je ziet het handschrift, de zorg of het ritme waarmee de woorden neergepend werden. Dat staat allemaal af te lezen op de ene kaart. Het is ook even tijd nemen om te schrijven, om woorden te zoeken, zinnen te bouwen en voor je uit staren bij de gedachte aan de bestemmeling.

Sommige kaarten koester ik al jaren. Ze zomaar allemaal tevoorschijn halen kan ik niet. Ze zitten onbewust verborgen in boeken, agenda's, tijdschriften, partituren, op de kast, aan de spiegel,... En op onverwachte momenten duiken ze wel eens weer op. Dan ontroeren ze weer, of brengen ze me weer aan het lachen. Sommige kaarten koop ik omdat ze eenvoudigweg mooi zijn; ze worden nooit verstuurd. Gewoon om ernaar te kijken, omdat de afbeelding door haar schoonheid de ziel voedt.

Ooit al zo bekeken? Nee? Grasduin als de bliksem door onze collecties wenskaarten en verstuur er eentje of meer, of ook niet...